Ik lees je gedichten keer op keer,
tot op een zeker moment dan ben ik even stil...
De beschrijving van de gevoelens voor een zekere vrouw...
wel of niet bestaan...
Het maakt niet uit zoals jij beschrijft,
zoals ik zie zodra ik m'n ogen sluit...
Het klinkt perfect het is te mooi om waar te zijn...
ik open me ogen en de realiteit doet pijn
Dromen, zijn ze gemaakt om te ondernemen?...
of zijn het daarom dromen,
om ze alleen maar te beleven wanneer ik m'n ogen sluit.
Het aantrekken en afstoten van onze gevoelens voor elkaar
Al is het soms maar voor even…
Wanneer de realiteit weer te boven komt drijven,
is hier niks meer van over gebleven
De vrijheid waar we beide naar streven,
het stopt de aantrekkingskracht keer op keer.
De liefde die we delen,
is even sterk als ons verdriet van binnen...
Misschien is dat onze basis waarin we leven,
het kunnen voelen wat de ander voelt,
het weten wat de ander wilt...
Het voelen van jou lichaam tegen de mijne
dat is de realiteit waar ik keer op keer weer naar verlang,
zodra ik het heb ook weer afscheid van moeten nemen…
Het weten dat er (N)ooit iets zal bestaan of juist altijd zal blijven bestaan...
alleen de toekomst zal het zeggen,
de toekomst zal het bewijzen..
Maar tot die tijd koester ik de momenten dat we samen zullen zijn....