Baby Jane Doe
- reminiscences of the time when I was working in a Crime Lab –
-
There once was a woman
With peppercorn hair
Lying on the mortuary slab
Her bones were broken
Her skull was crushed
Her skin a jaundiced-brown
Old and careworn she was;
For she’d led a miserable life
Yet now
On her face there was
A serene look of acceptance
We had to cut her open
We had to see
Who’d committed this evil deed
The last I saw before I fainted;
The coroner holding a tiny girl
She was perfect
With ten little toes and fingers
On delicate hands and feet
A child should be born
In the loving warmth
Of maternity ward
The air sweet
With baby powder and mothers milk
Not in the ice cold
Coldness of a morgue
Where the air is thick,
So sick
With smells of
Death and formalin
To the killer
This woman’s life was worthless
Dead or alive;
It was all the same
But this baby girl,
She
Who was born
Dead in a morgue
She,
Never even had a name
sign: | Woensdag, april 09, 2008 13:50 |
prachtig verwoord.... ik moet toch weer is wat vaker kijken naar je gedichten. Knuff | |
appelboom: | Dinsdag, april 01, 2008 18:08 |
And those who carry the memories, live with two heads... moet moeilijk voor je geweest zijn Wilma, en nog steeds. Take care, knuffie van Vicky hé :) |
|
ninodepino: | Dinsdag, maart 25, 2008 23:30 |
indrukwekkend geschreven!! erg bijzonder vorm gegeven. knuffel, nino. |
|
Marousia: | Dinsdag, maart 25, 2008 21:19 |
Enorm droef en zeer triest gedicht, maar prachtig door jou verwoord, het lijkt mij dat je deze belevenis je leven lang zal meedragen. Het zou niet mogen gebeuren, wat kan het leven toch wreed zijn. Liefs van Marousia XXX | |
Elenore De Groote: | Dinsdag, maart 25, 2008 16:14 |
Zoveel moederliefde en poederwarmte. De baby zo perfect gevormd. De lucht zo dik en zo ziek en zinloos, alles weg zonder haar baby... Heel mooi geschreven. Echt heel droevig. Sterkte aan allen die dit moeten doorstaan. |
|
88: | Dinsdag, maart 25, 2008 14:04 |
slik... | |
honingbijtje: | Dinsdag, maart 25, 2008 13:47 |
Tjonge wat een gruwelijk verhaal.Hoe vaak denken we niet dat dit soort dingen alleen bij CSI (op tv)gebeurt. Wat een diepe inpackt zal dit op je hebben gehad. liefs honingbijtje |
|
Windwhisper: | Dinsdag, maart 25, 2008 11:50 |
Wat een verdrietig gedicht, het is een realiteit die zo schrijnend is, toevallig las ik pas geleden ook hier van een dood babietje,vondelingetje, dat doorde burgemeester en mensen van een stadje ten grave gedragen werd. Wat jij daar doormaakte was nog schrijnender, krijg er tranen van in mijn ogen Lieve groet Cobie Kuzzz |
|
Auteur: Mrs Flintstone | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 25 maart 2008 | ||
Thema's: |