Misschien ben ik in jou ogen niets meer,
Weer een grote nul, net als vroeger.
Voor mij ben je nog altijd dezelfde,
want in de glanzende morgenschaduw herken in nog altijd je stille tranen die eens overvloedig je wangen beheersten.
In de opkomende zon herken in nog altijd dat gevoel van hoop bij jou.
Bij het kleinste bloempje komt jou mooiste glimlach me weer voor de ogen,
Je ziet...diep in mij ben jij nog lang niet gestorven.
Niets is onbelangrijker dan het onbegrip,
voor mij is belangrijk dat jij leeft,
dat je gelukkig bent met die ene persoon,
wiens liefde je eindelijk verovert hebt,
van wie je zal blijven houden.
Omdat je me heel zeker mag vertrouwen,
als ik je zeg dat je op mijn liefde altijd kan rekenen.
Op de liefde van iemand die misschien al lang vergeten is door jou,
Op de liefde van iemand die altijd met z'n gedachten bij je is en blijft
Bij jou...