De dag 15 juni 2008
Golven als vingers die strijken over het zand ,
bij het terugkeren alles vlak maken en zacht,
zo is haar streling innig en speels,
brengen ongemerkt druppeltje naar een stormkracht.
Tegen mij aangeleund,
half hangend naar boven kijkend met donkere ogen,
die langs duister vergeten cisternes mij betoverend meedrijven,
naar statige zuilen en mystieke passages der vrouwenziel.
Haar zachte bries aanraking,
stuwt warme golven door mijn aderen.
Heel mijn lichaam word overspoeld door haar gloed,
haar speelse glimlach, breekt de bescherming der slaper.
Geen vragen. Niet vragen.
Je minnen, tot onder je verdwijnt de zanderige aarde
in een zee van bruisende hartstocht ten top,
om nadien in roes van voldane dromen
als een voile van nevel weder over mij neer te dalen.
Triskel,……het element water.