Bob Dylan
Kun je het niet beter overlaten aan de beteren onder ons. Een dreunend gevoel van twijfel overvalt mijn hoofd. Ik luister naar Bob Dylan en ik bedenk me hoe, in het begin vooral, zijn puurheid me heeft overvallen. Zijn krachtige stem die zingt en me ervan overtuigt dat hij de enige is die zo kan zingen. Alsof hij het bij het rechte eind heeft en al zijn woorden kloppen. The Editors klinken ook zo na in mijn oren en ik vraag me af of ik me niet gewoon moet overgeven aan diegenen die voor me zijn gegaan. Ik weet dat ik zelf een pad zal moeten maken omdat het misschien niet voldoende is voor me om enkel in een pad te lopen dat al is begaan. Maar is het niet arrogant van me te geloven, dat ik het ook kan? Mijn ervaring heeft me geleerd dat ik (nog niet?) in staat ben mijn emoties, mijn diepste 'geheimen' zodanig onder woorden te brengen dat ze ook echt geheel verwoord zijn. De Geheime Leer van Plato. Wellicht.
Reacties op dit gedicht
| Gerbenn: | Vrijdag, februari 05, 2010 13:18 |
| Respect voor de meester de meesters. x |
|
| Samhain: | Woensdag, oktober 29, 2008 21:02 |
| De beste song van Bob Dylan vindt ik; "I want you so bad"!!! | |
| Samhain: | Woensdag, oktober 29, 2008 20:51 |
| Wellicht Plato ... !!! | |
| Oorlam: | Donderdag, juli 24, 2008 23:01 |
| :) beide artiesten niet verkeerd...maar niet Dyklan na 1978 please;) En wat zal Editors derde brengen/ ach..zo zie je maar weer ook dat soort artiesten weet ook niet altijd met zijn/haar emoties om te gaan..ach:) |
|
| Littledolphin: | Donderdag, juli 24, 2008 22:26 |
| mooi lolo, liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: annoela | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||