Ik miste je gisteren best erg en was bang dat je mij ging ontlopen,
dat dat niet zo was is het enigste wat ik kon hopen.
Ik zat er nogal mee,
over dat ik niet wist wat er was was ik erg ontevree.
Maar toen ik op de site keek van jouw school bleek dat je een goede rede had,
je was op kamp geweest en was natuurlijk hartstikke moe en lag plat.
Ik ben blij dat ik het weet dat scheelt me een hoop zorgen,
nu ga ik nog steeds een tijd zonder je door maar die pijngevoelens hou ik verborgen.