In 1 woord “taboe”
Het is een lelijk woord, voor eigenlijk iets wat mooi is.
Jammer dat het nog altijd een taboe is, in ons land.
Sommige mensen gaan erdoor naar de gevangenis.
Ze doen net, als hij niet is bij z’n verstand.
Maar het is maar een woord, en een gevoel.
Je veranderd er heus niet op, en doet niemand pijn.
Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
Sommigen worden gestraft, en gooien zich voor de trein.
Waarom toch zoveel pijn, om iets niet kwijt te kunnen.
De mensen doen alsof we buitenaards zijn waarom?
Kunnen ze ons het geluk soms niet gunnen?
Je vraagt om een reden, wat ze zeggen is alleen DAAROM.
Ik kan het niet bevatten waarom het toch niet mag?
En waarom de mensen ons niet zo nemen zoals we zijn?
Soms raak ik erdoor helemaal van slag.
Ik kan mij niet goed uiten, en raak daardoor helemaal van slag.
Ik ben zo bang, bang om anders te zijn.
Ik huil ‘s avonds in bed, omdat ik niet weet hoe en of ik het moet vertellen.
Ik vraag me ook af, waarom ik me verschuil achter het gordijn.
Loop naar ze toe, maar toch begin ik het elke keer weer uit te stellen.