Hij was zo lief en deed haar zoveel goed in het verleden.
Zij wil hem bedanken ondanks de pijn die hij haar heeft gegeven.
Hij heeft zoveel meegemaakt, en is zichzelf verloren door verdriet.
Zijn onzekerheid en leegte, maar een enkel die het ziet.
Zij zag zijn verdriet, zijn onbegrip & zijn woede.
Ja, zij zag zijn werkelijke aard.
Liefde wat hij geven wilde, maar niet wetend hoe is dat wat
ieder schaad.
Hij kon niet omgaan met gevoelens of het uiten van zijn pijn.
Uiteindelijk is dat wat hun heeft gescheiden, maar
het had nooit zo moeten zijn.
Zijn masker verborg zijn gevoelens.
Zijn gedachten.
Voor iedereen.
van buiten hard en onbegrijpelijk, maar zij zag daar doorheen.
Zij wil hem bedanken, want door het verdriet dat hij haar heeft gedaan.
Heeft zij durven leven, en haar masker afgedaan.
Zij zag hoe hij kapot ging, zich vast hield aan zijn achterdocht.
Zij heeft hem geprobeerd te overtuigen,iets dat niet baten mocht.
Zij hield van hem.
Wilde hem helpen bij het verwerken van zijn pijn,
maar hoe dichter zij bij hem kwam hoe verder hij wilde zijn.
Het tonen van emoties, heeft hij tot op de dag van vandaag niet gedaan.
Zij heeft doen beseffen dat zij niet dezelfde kant op wilde gaan.
Hij heeft haar gekwetst, door haar niet in vertrouwen te nemen.
Ondanks zij het beste voor hem wilde, gaf hij haar
nooit de kans om het te geven.
Zij wil hem bedanken, voor alles wat hij heeft gedaan.
Hij zag wat niemand anders zag en wilde haar niet laten gaan.
Nooit zullen ze elkaar vergeten.
Niet meer spreken, dat misschien, maar zij zagen in elkaar
wat een ander niet kon zien.