Schijt aan de wereld, schijt aan je eigen leven
Zoekend naar jezelf en vragend waar je bent gebleven
Zonder het zelf toe te durven geven
Zie je daar staan
Niet wetende hoe het zo is kunnen gaan
Stoer en zeker loop je voort
Terwijl je jou eigen stem niet meer hoort
Vrienden voor het leven
Emoties en geheimen werden bloot gegeven
Plotseling wat dat voorbij, uit en gedaan
Nog nooit had je zover van mij af gestaan
Noch gedachten, noch gesprekken kwamen tot stand
Je had jezelf niet meer in de hand
Misschien beiden in de fout
Ik boos, jij die niemand meer vertrouwt
Je kreeg kansen, oneindig veel en telkens weer
Jij wou het niet, je verkwiste ze keer op keer
Je laat je hart en ziel wegrotten, verslinden
Vind je ooit een manier om jezelf terug te vinden?
Overbodig dat ik me aan onze vriendschap vastklamp
De bal die ik gooide, ligt nu in jou kamp
En als de klootzak die je nu bent, gooide jij een steen
Nu weet ik het zeker, het wordt nooit meer als voorheen
Schijt aan de wereld, schijt aan mijn leven
Spottend over het feit dat je me nooit zal vergeven
Je vind je allemaal maar zielig, nutteloos en overdreven