Waarom spook je toch nog steeds door mijn hoofd
Ik ben nu van mijn laatste traan beroofd.
Ik dacht dat ik je vergeten was
Maar dat is niet waar, dat heb ik gemerkt pas.
Ik heb je vanavond aangesproken
Maar je hebt me hartje gebroken
Ik had gehoopt dat jij mij ook had gemist
Wat heb ik mij toch weer vergist
Je reageerde gewoon totaal niet
Wat doet dat mijn hartje toch verdriet
We hadden het toch leuk samen
We veranderden zelfs onze namen
avond na avond konden we met elkaar praten
Je hielp me mezelf minder te haten
Je gaf mij zo'n bijzonder gevoel
Ik sliep zelfs weer goed zonder gewoel
Nu .... voel ik alleen maar verdriet
Jij bent mij vergeten, ik jou zeker niet
Ik krijg kritiek van zovelen
Maar weet je, dat kan me niets schelen
Ze zeggen je hebt een kind en een lieve man
Die doe ik echt geen pijn, was ik niet van plan
Ik wil gewoon bij hen blijven
En dat weet je, dat hoef ik niet op te schrijven
Men zegt dat ik je uit mijn hoofd moet halen
Maar dan zou ik echt pas gaan balen
Ik moet er niet aan denken
dat ik jou mijn liefde niet meer mag schenken
Daarom schrijf ik je dit gedicht
Met tranen over mijn wangen en een rood gezicht
Ik wil je heel graag laten zien
En misschien heel misschien
Kan het tussen ons weer worden wat het was
zodat we allebei weer zijn in onze sas
Wat ik je graag vertellen wil
zonder jou is mijn leven zo stil