Zoals hij kijkt
Vraagtekens met wenkbrauwbogen
zijn spijkerbroek
zo strakgespannen bleekblauw
waar zijn klamme handen op zijn dijen drogen
de rafeldraden aan zijn pijpen
die enkels nonchalant verbloemen
hij is niet te versmaden
als lichten bij de vensters op zijn gelaat opdoemen
hij schuift hij zit en praat verwaand
en zwicht
nog nét niet dicht bij "Groten"
Hij keurt de blikken die op hem rusten
kort
zijn barstig hesige gesprekken
die slaan soms over naar die hoge kinderstem
hij trekt zich terug van tijd tot tijd
waar knuffels op zijn kamer zijn
nog steeds van hem onaangeraakt vergeten even
hij draait verlegen als ik kijk naar de asbak op zijn tafel neergezet
een krom en ver verbrande sigaret
verraadt hem in de tweesprong
van zijn leven.....
MyLight: | Maandag, maart 30, 2009 01:09 |
Mooie observatie... ik heb dagelijks met "ze" te maken. Soms vergeten we wel eens dat we zelf ook zo zijn geweest... | |
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2009 | ||
Thema's: |