laat me niet alleen
Ik kan er niet meer tegen
Ik voel me zo alleen
Ik heb het al zo lang verzwegen
Ik kruip weer in een hoekje ineen
Ik ben zo bang voor wat er komen gaat
Voor de reacties die ik krijg
Misschien is iedereen wel kwaad
Daarom dat ik nog steeds zwijg
Ik ben bang dat jullie me afwijzen
Net als al zo vaak gebeurd is
Ik probeer mezelf dan te bewijzen
Dat dit niet mijn schuld is
Toch blijf ik mezelf maar verschuilen
Met altijd maar een schuldgevoel
Blijf ik achter muren huilen
Niemand die weet wat ik bedoel
Is er dan niemand die me bij kan staan
Die me even troosten kan
Een arm om me heen kan slaan
Want ik ben zo ontzettend bang
Bang voor mezelf en voor dit leven
Bang voor wat er komen gaat
Dat ik het misschien wel ga opgeven
Het maakt me allemaal heel erg kwaad
Het is ook mijn eigen schuld
Ik heb verkeerde dingen gedaan
Die mij hebben beroofd van mijn onschuld
Ik kan mezelf er wel om slaan
Daarnaast laat ik ook niemand toe
Sta ik ook niet echt voor de hulp open
Ik wil het wel maar ik weet niet hoe
Ik blijf er constant maar op hopen
Dat er iemand is die me vast blijf houden
Ook als ik zeg ga weg laat me alleen
Ook als ik je ervan probeer te weerhouden
Help me daar doorheen
Blijf me bijstaan, blijf met me praten
Ook als ik niets wil zeggen, als ik niks wil horen
Je kunt me hier niet alleen achterlaten
Want ik weet zeker dan ben ik verloren