waar is mijn leven gebleven?
waar blijft wie ik ben?
waar kan ik mijn emoties nog kwijt?
waarom ben ik mezelf maar ook niet?
vroeger was ik een gewone jongen,
wonend in een klein dorpje,
ik viel op omdat ik "anders" was.
niemand daarbuiten die me kon.
jaren heb ik erover gedaan,
om me eigen stijl te ontwikkelen
en ook voor mezelf te accepteren,
dat ik nou eenmaal anders ben.
mensen die deze acceptatie zagen,
en die zelf ook anders waren,
die besloten ook zichzelf te worden.
waardoor ik nu weer anders ben.
in mijn stijl wordt ik geaccepteerd,
vele mensen kijken tegen mij op.
door nederland heen veel mensen die mij kennen,
vandaar dat ik dit schrijf.
veel mensen zien alleen de buitenkant,
met hele gevoel lijkt er niet te zijn.
ze zien alleen de kant van mij die leuk lijkt te zijn.
met mijn gevoel achter een masker verstopt.