"Dualiteit"
Copyright 2009.10.8 by Werner Domroese

Wat ben je toch een passievolle vrouw!
Mijn teksten rijmen niet, zeg jij,
Maar de woorden die jij nog toevoegen wou,
Haalde jij juist uit een rijmend gedicht van mij,
Stoptrein richting geluk

Jouw bijzondere talent waardeer ik zeer,
Ook al rijmen mijn gedachten,
Niet altijd met die van jou,
Wat moet ik nu verwachten?
Volgens mij weten we 't allebei niet meer,
Is onze vriendschap helemaal stuk?

De juiste woorden vind ik nu niet,
Misschien later wel,
Want er is nog zoveel keus,
Er is meer dan kommer en kwel,
Dat overblijft na dit verdriet,
Zolang ik verder kijk dan het puntje van m'n neus!

Hopelijk vat je niet meteen vlam,
Als ik zeg dat ik 't schikken van mijn woorden,
Echt wel kan waarderen,
Je laat me immers zien dat er ook meer mee kan
Je smaak zal ik niet betwisten,
Maar scheer toch niet alles over dezelfde kam,
Wil jij werkelijk om niets meer dan boze woorden,
Onze vriendschap nu verkwisten?
Alleen omdat zij 't gemoed verstoorden?
Emoties kunnen verkeren,
Ermee leven moet ik leren,
Maar toch geniet ik er steeds met passie van!

Hopelijk wordt deze woedestorm mettertijd weer kalm
Jazeker, dit gedicht is voor jou bestemd,
Je weet zelf wel wie je bent,
Het neusje van de zalm!