stilte en wat eeuwigheid
je speelde
in mineur
de witte vleugel treurde
donkerrode rozen
beschaduwden
jouw klankbereik
je zong voor mij over
stilte en wat eeuwigheid
de tijd waren we kwijt
heb je de hand gereikt
nog voor het slotakkoord
onze liefde had vermoord
met donkerrode
rozen zijn we
stiltedansend weggegaan
de vleugel
dichtte zonder vingers
in mineur zijn wit bestaan
wil melker
10/10/2009
Hilly N: | Zaterdag, oktober 10, 2009 19:34 |
Prachtig! Groet, Hilly |
|
Big Lady: | Zaterdag, oktober 10, 2009 15:26 |
krijg kippenvel tijdens het lezen Mooi geschreven Knuffels |
|
Rembrandt ..........: | Zaterdag, oktober 10, 2009 14:27 |
Majeure uitvoering | |
Klaes: | Zaterdag, oktober 10, 2009 10:39 |
een liefdevol geheel groets, |
|
The Cool: | Zaterdag, oktober 10, 2009 09:40 |
dit is een goed ontbijt voor de zaterdag groet Harold |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 10, 2009 09:34 |
Wat die kleine terts teweeg kan brengen Wil, dit fraaie gedicht is er een duidelijk bewijs van. Heel mooi en graag gelezen Lieve groet en fijn weekend Anneke |
|
hiljaa: | Zaterdag, oktober 10, 2009 07:54 |
stil hier nog met duister rood vergelend de nacht die daglicht verstoort mooi schrijven knufliefs--hiljaa |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 oktober 2009 | ||
Thema's: |