Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Antwoord
Je was zo sprekend als de stilte
Die me van binnen had vervuld
Je was zo warm als de kilte
Die mijn gemoed had omhuld
Je bewoog in stilstand
Dieper in mijn diepste ik
Daar op de rand
Een eeuwigheid van ogenblik
Je keek in mijn afgrond
En mijn afgrond keek in jou
Je ging niet weg maar stond
Daar onbevangen door mijn kou
Je zag mijn morgen van vandaag
Onzeker en zo leeg
Je ogen glansden vaag
Terwijl je sprekend zweeg
Je sloot je ogen
En keek me van binnen aan
Al je woorden werden gewogen
Voordat je ze liet gaan
Je wist geheel zonder te weten
Dat je over mijn lot beschikt
Dat mijn hart was bezeten
Door een langdurig conflict
Je zei zonder te spreken
Na een tijdloos moment
Dit is een vraagteken
Waarop niemand een antwoord kent
Reacties op dit gedicht
Pathos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Pathos
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
28 oktober 2009
Thema's:
[Liefde]
[Onzekerheid]
[Hoop]