Vermisteneen rilling over mijn rugals 'k zie al die vermistenop de site van Tos vermistoch wisten de vermisten maarhoe zij worden gemistgeen strohalmom aan vast te houdengeen bericht weegttoch zo zwaarvoor hen die in het duister tastenen vrezen voor een groot gevaargeliefden diezomaar verdwijnenin het nietsopgelost althans zo lijkt hethoorden de achterblijverstoch maar iets...iets is beter danniets horenen niets wetenbeklemt het hartdat in onrust en gewetenhuilend rondgaatvol van smart...Jannieeen gedicht van mijn hand komt op de voorpaginavan Tros Vermistik denk op hun eigen site
Quicksilver: | Dinsdag, november 10, 2009 15:07 |
Dat is het zeker, dit beklemt het hart zeker, pijn en verdriet(noem maar op)maar vooral het ongewisse knaagt diep! liefs,dicky |
|
Big Lady: | Dinsdag, november 10, 2009 12:49 |
Heel mooi geschreven. En ja de achter blijvers hebben veel pijn en verdriet van het niet horen van een teken. Knuffels |
|
Marc Geerinck: | Dinsdag, november 10, 2009 12:31 |
knap verwoord M. |
|
_Lieverdje_: | Dinsdag, november 10, 2009 12:28 |
prachtig verwoord Jannie kan me heel goed inbeelden hoe het voelt bij de achterblijvenden fijne dag liefs |
|
Anastacia: | Dinsdag, november 10, 2009 12:21 |
mooi gedicht en een verschrikking lijk mij dat als je iemand op deze manier verliest de onzekerheid is moorden, je kan niet afsluiten voor het is opgelost sterkte voor al die mensen die dit door maken liefs xxx | |
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2009 | ||
Thema's: |