Emoties...
Een onbegrijpelijk gevoel wanneer je door je ouders niet wordt begrepen
Vragen zonder antwoorden en antwoorden die je niet kunt rijmen
Een liefdevol verleden of een verleden vol pijn en verdriet
Emoties, de een verwarrend, de ander verscheurend maar niet meer te lijmen
Mijn naaste vriend; nog steeds mijn kleine broer, zoekende naar het moment
Verdwaald in emoties, littekens helen maar blijven altijd zichtbaar
Controle over het verleden is er niet en de contole nemen stuit op onbegrip
Hunkerend naar dat ene woord, het zal nooit komen geloof me maar
De jaren tikken weg en eens te meer haal ik de bezem door mijn leven
"vergeten" hoekjes doen stof opwaaien, maar wederom besluit ik te zwijgen
De waanzin van zoeken naar de reden doet de pijn niet vergeten
Jeugdherinneringen waar ik geen vat op kan krijgen
Verdriet is tijdloos en onzichtbaar voor degene die mij niet kennen
Met de tijd is het dragelijker geworden maar het zal nooit verdwijnen
Ik deel het slechts met een enkeling, die samen met mij het onbegrip deelt
Emotie's uit het verleden, ik draag ze met me mee maar het zal nooit wennen
Wat betekent een familieband als je verdriet niet samen kunt delen
Waar bouw je je toekomstdromen op als de fundamenten onstabiel zijn
De zo nodige rust in je leven, verstopt in een grijs en kil verleden
Overal geweest en alles gedaan maar wie kan het iets schelen
En toch, ondanks deze dwaalsporen leef ik een gelukkig leven
Hier gekomen op eigen kracht, gesteund door een handjevol mensen
Mijn vrouw, een gezonde dochter, mijn broer en goede vrienden
Het lijkt misschien niet veel maar gezien mijn verleden heb ik niets meer te wensen