Ik ben bang voor de pijn die ik voelen ga.
Ik weet dat ik over een tijdje weer alleen sta.
Ik bouwde een muur om afstand van mensen te houden.
Ik liet enkel mensen toe die er voor me zijn zouden.
Maar het boeide ze gewoon geen flikker.
Dus ik maakte mijn muur nog maar dikker.
Het is moeilijk om hem voor je te breken.
Als ik er over praat beginnen m’n handen te shaken.
Wanneer ik aan je denk verdwijnt alles om me heen.
Maar als ik realistisch ben, ben ik liever alleen.
Ik zou je toegang naar m’n hart kunnen geven.
Maar het was veiliger als we gewoon vrienden bleven.
Ik weet niet wat ik wil, wat ik nou moet.
Er komt toch wel een dag dan verpest ik het goed.
En dan ben ik weer degene die schuld heeft.
Voor de zoveelste keer degene die te weinig geeft.
Maar ik geef meer om je dan ik ooit nog doen wou.
Want alles wat ik nog voel, voel ik voor jou.