Zit Rustig Op Me Kamer Wat Muziek Te Luister
Hoor De Deurbel, Loop Naar Beneden, En Doe Open
Jij Staat Daar Kijk Recht In Je Mooie Blauwe Ogen
Omhels Je Om Je Nooit Meer Los Te Laten
Dit Is Het Moment Waar Ik Al Zo Lang Op Heb Gewacht
Nu Eindelijk Werkelijkheid
“heb Je Gemist” Hoor Ik Je Zachtjes Zeggen
En Je zoent me Zacht
Merk Nu Pas Hoe Erg Ik Je Heb Gemist
We Praten Wat
Zittend Hand In Hand
Heb Je Zo Erg Gemist
Je Zegt Dat Je Me Deze Keer Niet Meer Gaat Verlaten
Plots Schieten Me Ogen Vol Met Tranen
Tranen Van Blijdschap
Hier Heb Ik Zolang Over Gedroomd Nooit Gedacht Dat het Ooit
Werkelijkheid Zou Worden
Liggen Op Bed En Langzaam Vallen We In Slaap
Ik In Jou Armen, Zo Lekker Vertrouwd
Volgende Ochtend Word Ik Wakker
Kijk Naast Me Je Bent Er Niet
Zou Ik Dan Toch Alles Weer Gedroomd Hebben....
Stefan Mis Je