Lieve schat,
Ik snap je niet meer,
ik volg je niet meer,
en misschien zelfs, ken ik je niet meer.
Zomaar van de een op de andere dag,
een compleet andere man.
Ja soms, heel even, ben je terug,
maar dan ook maar heel kort, heel vlug.
Wat is dit moeilijk wat is dit zwaar!
Tuurlijk, ik trek het wel, maak ik dapper kenbaar,
Tuurlijk, ben ik nu de sterkste van de twee,
zeg ik gedwee.
Tuurlijk ben ik er voor de kids en jouw,
natuurlijk blijf ik mijn gezin juist nu trouw.
Maar soms, heel even, zoals nu...
ben ik even op en gaar,
is het met mij even klaar.
Even opgebrand en uitgeblust,
jank ik even, zonder dat iemand me sust.
Nu kan en mag het even,
nu kan en mag ik even aan mezelf toe geven.
De 3 kids en jij even buiten de deur,
dan kan en mag ik even toegeven aan mijn eigen gezeur.
Want het valt niet mee en het is zwaar,
steeds te sterkste te moeten zijn, echt waar.
Maar schat ik zal voor je vechten,
voor jou, voor ons, voor het gezin.
en let op, ik win!
Ik win van wie jij nu bent, al kost het tijd,
ik win deze stijd.
Die burn out, we zullen hem overwinnen,
om daarna samen opnieuw te beginnen.
We gaan "ons" niet aan een burn out verliezen,
ik bijt nog wel even op mijn kiezen.
God schat, als je eens beseft hoeveel ik van je hou....
kom terug tot jezelf, nee dat hoeft niet gauw.
Neem rustig je tijd....
En ik ben bij deze even mijn rot gevoel kwijt!