Verkracht,
het is maar een woord,
maar wat doet het een pijn,
en wat is het moeilijk om daarna weer je zelf te mogen zijn!
verkracht,
het is maar een woord,
even je verstand op nul,
wand als hij je betast,
voel je je zo'n grote zul!
bang om te schreeuwen,
bang om wat ze denken,
bang.. om dat je er geen aandacht aan wil schrenken.
het liefst gewoon verder gaan,..
zonder dat je er aan teruch denkt,
zonder dat je bang hoeft te zijn dat iemand weer aanraakt!
je lichaam betast door vreemde hande
ogen die begeerte uitstralen..
een viez lichaam boven op je,
en stoot in je met lange halen!
een warme douch van uren..
gewoon denken dat je viez bent,
en al het 'vuil'er afspoelen..
van die vieze vent.
mijn hart is voor altijd gebroken,
het doet vaak nog zo'n pijn..
ik denk te vaak nog terug aan wat er is gebeurde..
en dan wil ik graag even alleen zijn..
alleen met me gedachtes
wand ze zeggen dat ik verder meot,
ze weten niet waar ze het over hebben,
en hoeveel pijn dat doet,
vertrouw in je zelf maar ook in je omgeving..
weer genieten van de dingen..
en zorg voor vergeving..
En nu moet ik verder,
verder met mijn leven,
ik hoop dat het me zal lukken,
en het een plekje zal kunnen geven.