Alleen terwijl ik hem zo nodig heb,
opgaand in iedereens geklep.
Alleen en jij bent zo ver weg,
en jij bent mijn vluchtweg.
Niemand hier die in me gelooft,
ze vinden me maar een leeghoofd.
Niemand die me vertrouwt,
ik sta alleen in enkelvoud.
Kon ik maar dicht tegen je aan kruipen,
eventjes van alles wegsluipen.
Kon ik maar even lekker bij je uithuilen,
even in je armen schuilen.
Ik weet niet meer wat ik wil,
mijn leven is zo ontzettend kil.
Ik begin mezelf te haten,
ik vind mezelf wagelijk en godverlaten.
Huilen van ontzettend veel woede,
alles wat ik doe het is nooit het goede.
Huilen van zoveel pijn,
ik wil niet langer meer zo zijn.
Ontzettend kwaad ben ik op hen,
ik ben niet wat hun willen dat ik ben.
Ontzettend onzeker over wat ik nou moet,
alles komt ineens op me af als een vlaag van rampspoed.
Wil je me nog wel met al mijn problemen,
wil je me astjeblieft in je armen vastnemen.
Wil je me nog wel met mijn onzekerheden,
mij en al mijn omstandigheden?
Het spijt me over dat ik me nu zo voel,
ik hoop dat je niet denkt dat ik jouw bedoel.
Lieverd ik heb je nodig en ik wil je niet kwijt,
alles wat er nu gaande is je moet weten dat het me spijt.
Ik kan er echt niks aan doen,
ik wil graag alles goeddoen.
Mijn leven word niet bepaalt gemakkelijk gemaakt,
en ik hoop niet dat het ons ook schaadt.
Ik weet dat je het niet erg vind,
ik weet dat je me nog steeds bemind.
Ik vind het lief dat je me wilt helpen,
je wilt me hier dolgraag uithelpen.
Ik ben je dankbaar dat je er voor me bent......