Stad van ruïnes
Wij schreeuwen, van welke emotie weet ik niet.
Wij springen, met welke bedoelingen weet ik niet.
Jij met je diepe groene ogen, kort zwart haar en je iets te grote neus.
Alles perfect, maar een hart van goud klopt niet.
Ik huil tranen van modder en zand.
We waren zo hard aan het bouwen,
dat we niet zagen dat het enkel ruïnes waren.
Wij leven, met welk doel weet ik niet.
Wij springen, met welke bedoelingen weet ik niet.
Jij met je diepe groene ogen, kort zwart haar en je iets te grote neus.
Alles perfect, maar een hart van goud klopt niet.
Ik huil tranen van modder en zand.
We waren zo hard aan het bouwen,
dat we niet zagen dat het enkel ruïnes waren.
Wij leven, met welk doel weet ik niet.
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Woensdag, juli 21, 2010 17:22 |
| Je schrijft sombere gedichten het leest erg eenzaam ! Fijne avond, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moonlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2010 | ||
| Thema's: | ||