daar loopt iets op de vlakte...
iets dat vrede en vertrouwen uitstraalt
iets dat vol trots voor zich uit kijkt en ons met rust laat...
dan komen wij in aktie en vangen het.
we kleineren het en sluiten het op.
hij die eens zoo trots was is nu angstig en bang..
tot dat ik mijn rustgevende handen op zijn hoofd leg...
hij kijkt me aan met angst in zijn ogen.
alsof hij wilt zeggen laat me gaan.
maar dat kan ik niet,
ik hou van je.
zachjes fluister ik het in je oor...
nu zit ik op je rug en heb jij vertrouwen in mij,
en ik vertrouwen in jou
samen racen we weer over die vlakte, alleen jij en ik.
jij voelt je vreiheid herwonnen en ik de meine,
samen zijn we een.