soms sta ik op de stoep te steppen
vandaar mijn blauwe enkels
als het regent sluit ik mijn ogen
zodat ik rimpels in mijn voorhoofd krijg
bij het lachen trek ik mijn mondhoeken
zo krijg ik een groevenkop
maar ik trek het mij niet aan
al denkt men dat ik duizend ben
Ik spring makkelijk over je hoofd
weliswaar als je gaat liggen
toch voel ik mij een veulen
dat in de wei naar vlinders hapt
ik leef mezelf een lachkramp
plooi dubbel als een knipmes
kus mijn knieën bij het passeren
mijn gelaat blinkt in mijn schoenen
toch blijf ik mezelf en lach
ook straks in de sneeuw
ela
