ABC_: | Maandag, april 25, 2011 12:28 |
Ik weet het niet Marieke. Ik kan alleen maar spreken vanuit mijn eigen ervaring en weet dat ik ter plaatse blijf trappelen omdat het zo mooi was. Het enige redmiddel kan ik nog kan bedenken, is niet ‘ koesteren ‘ maar ‘ vergeten ‘ dat het zo mooi was. | |
MariekeP: | Maandag, april 25, 2011 11:48 |
daar ben ik het niet mee eens ABC. Je zal de pijn moeten verwerken, niet de pijn koesteren en bewaren. Als je je pijn accepteert en verwerkt, kan je verder gaan met leven zonder wrok, dan blijven de mooie herinneringen en besef je terdegen dat het herinneringen zijn. Je kan dan zeggen, het was mooi, maar het is niet meer. | |
ABC_: | Maandag, april 25, 2011 11:34 |
Al wat slecht was willen we vergeten, al wat mooi was willen we koesteren. Maar het koesteren van mooie herinneringen, houdt ook de gevoelens van liefde levend, wat dus weer opnieuw pijn veroorzaakt. Om verder te kunnen moet je volgens mij ook de mooie herinneringen laten gaan. Willen vergeten. Het is de reden van de breuk die men moet onthouden. Ik denk dat alleen op deze manier pijn kan slijten. Afsluiten. Plaats maken voor een nieuw begin. | |
MariekeP: | Maandag, april 25, 2011 09:55 |
jarenlang heeft mijn leven stilgestaan omdat ik de herinnering levend wilde houden en weer terug wilde. Als je in deze situatie zit, laat het los, huil, schreeuw, doe alles wat nodig is om het te verwerken. De ander gaat door en jij mist zo veel. |
|
Auteur: MariekeP | ||
Gecontroleerd door: pantarhei | ||
Gepubliceerd op: 24 april 2011 | ||
Thema's: |