ik ga weg, ik neem de benen
de aandacht die ik van je kreeg, kan je bij een ander lenen
maar ik projecteer steeds jou naam, jou gezicht bij de dingen die ik voel
het is lastig dat ik niet kan uitleggen wat ik bedoel
want ik weet precies wat ik wil
maar weet dat dat niet meer kan
waarom zeg je dan dat ik toch nog belangrijk voor je ben?
ik merk er niets van..
als woorden daden werden zou ik je geloven