Geduld,
Nooit een van mijn sterkste punten geweest,
Kon op mijm verjaardag ook nooit wachten tot het feest,
Nu gedwongen, en eigenlijk zonder keus,
Voel ik me op bepaalde momenten een echte kneus,
Met een grote mond riep ik:'dat doe ik wel even'
Nu kan ik daar de lol van beleven,
Na 5 dagen krijg ik nog steeds geen hap door m'n keel,
Terwijl eten wel iets is wat ik echt wil,
Het helen van de wonden duurd zijn tijd,
Naar mijn idee veel te lang,
Tot mijn grote spijt,
'Savond voor het slapen ben ik bang,
Waarom? Weten doe ik het niet,
Gelukkig dat niemand het aan me ziet,
Nog even geduld, nog even rustig aan,
En dat schuif ik even geduld,
Volledig van mijn baan.