Met mijn muziek op,
verlaat ik het huis.
met mijn hond voorop
en begin te zingen.

Ik voel de zon
door mijn kleding.
En zoals ik mijn reis begon,
loop ik verder.

De wind speelt met mijn haren,
De gevoelens breken de tekst,
en de gevoelens zijn bewaren,
voor dit moment.

om te huilen,
om te laten gaan,
om later te schuilen,
achter mijn masker.

Maar geen traan te voelen.
ze zijn er niet meer.
Dan maar afkoelen.
Maar daar heb je de zon weer.

merkt iemand mij op?
is iemand aan het kijken?
wat ben ik een domkop.
alsof iemand zou nakijken...

bijna thuis,
mijn masker aan,
niemand in huis.
en mijn hond moe.

{van al dat geloop}