Er is iets wat ik al een tijdje wil bekennen ...
Ik heb een jongen leren kennen.
Nog nooit had ik hem gezien, nog nooit had ik hem gehoord.
Maar mijn liefde voor hem was zoals het echt hoord.
We praatten zoveel tegen elkaar via het internet,
we hadden altijd zoveel pret.
Toen na een tijdje begonnen de gevoelens te komen,
ik begon s'nachts over hem te dromen.
Nog nooit had ik zoveel gevoelens voor een wens,
die liefde was uitgekomen als een wens.
Ik heb alle moed bij elkaar geraapt,
en aan hem gevraagd,
of hij mijn liefje wou zijn.
Er zijn al dagen voorbij,
en nog altijd geen antwoord,
hij moest erover denken.
Het enigste wat ik nu nog kan doen,
is aan hem denken, totdat ik&mijn vrienden met grapjes van elkaar lachten.
En wachten...