Drukte in mijn hoofd,
Dingen vergeten die ik daarvoor heb beloofd,
Mijn hele leven, niemand die me echt begrijpt,
maar er is ook niemand die ingrijpt.
Juf mag ik iets vragen? Zit met me handen in het haar,
Je wilt nooit luisteren dus doe het nu zelf maar,
Dan kom je op het speciaal onderwijs, waar ik bijna iedere dag moest vechten,
vechten, dat is wat mijn ouders voor me deden terwijl ik zat tussen de slechten.
Nieuwe school, nieuwe kansen,
Stelde geen vragen, deed het allemaal zelf wel,
Kinderen die het niet begrepen,
maar in mijn hoofd ging alles zo snel,
Toen naar het voortgezet, daar gingen alle remmen los,
De eerste 2 jaar stond ik altijd op de gang en was ik altijd de klos,
Pennen, gummen, Stoelen, maar ook tafels gingen door de klas,
Leraren werden gek, wat uiteindelijk ook niet zo gek was.
Leerde een meisje kennen met paarden, waarbij ik rust vond,
Iets wat ik nooit eerder had gehad, voor het eerst dat ik niet alleen stond,
Ze leek me te begrijpen, maar na een aantal maanden werd ze boos en kon ze alleen maar zeiken,
Ik deed alles voor haar, 3 jaar lang, werkte iedere dag in haar stallen,
Nodig ik een kennis uit, laat ze me voor hem vallen.
Een tijd negativiteit, maar uiteindelijk veel meer positiviteit,
Die ik uitoefen doormiddel van fotografie en ontwerpen, dus een hoop creativiteit,
Weer zijn alle remmen los, maar ik heb mezelf leren kennen,
Me kamer is een georganiseerde puinhoop en aan de vrijheid moet ik wennen,
Nog steeds begrijpen een hoop mensen me niet,
alleen daar heb ik mee leren leven en dat is waar ik van geniet.
ADHD, iets wat een "normaal" mens niet volledig kan begrijpen,
maar deze mensen hebben vast niet zoveel plezier meer,
als ik in mijn koppie, keer op keer.
na alle tegenslagen, maar ook leermomenten zie ik de afwijking als een gift,
Ook al is het iedere dag druk in mijn hoofd, ik heb iedere dag plezier,
En ik beleef een dag niet normaal, maar in mijn eigen wereldje, op een andere manier!