Mama, ik geloofde je altijd
we hebben zelfs zware ruzies doorstaan
woorden kraakten harten
en dikwijls had ik vooral; dan veel spijt
voor mij was je eigenlijk perfect, ik was veilig bij jou
één breuk in mijn hart heb je nooit kunnen herstellen
het was te raak, het was voor mij; onmenselijk
maar als ik naar je kijk, dan weet ik dat ik van je hou
ik laat me misschien meesleuren door het verleden
en vergeten zal ik echter nooit
maar ook jij mag niet vergeten; ik heb het je vergeven
en we leven nu in het heden
je hebt kanker, en dat woord blijft bestaan
en dat kon ik niet geloven
ondertussen ben je een borst verloren
maar ik ben met jou mee gegaan
ik zag de pijn in jouw ogen, de angst en de vraag
en zelf maakte ik ook heel moeilijke periodes door
enkel jij weet waarover ik praat
en alle andere dingen lijken nu vaag
want dat woord; blijft bestaan
niet enkel in ons hoofd,
ik wil je steunen, er voor je zijn,
en samen voor je genezing gaan