Borderline, De duivel in mij..
Ik heb de duivel in mij
hij voelt zich goed en vrij
ik vecht en ik vecht maar hij wil er niet uit
hij lacht alleen maar,heel veel en heel luid
alsof ik hem niks maken kan
hij maakt mij constant bang
hij bepaald wat ik voel
hij veranderd constant mijn doel
hij laat mij dingen voelen wat niet waar is
en soms houd die zich zo stil dat ik hem gewoon mis
hij maakt mij in de war
soms is die zo kill en star
hij maakt mij anders dan ik eigenlijk ben
hij laat het me voelen het is geen stem
hij laat mij hem geloven ondanks dat ik beter weet
en als ik het dan helemaal geloof laat die mij in de steek
hij geeft mij een muur op momenten dat ik het niet wil
en als ik hem erom vraag blijft die weer stil
hij laat mij dingen denken
dat mij alleen maar narigheid kan schenken
en als die narigheid dan toch is gekomen
dan had hij gelijk en laat ik hem weer boven komen
bij mijn geluk geeft die mij een slecht gevoel
en bij narigheid geluk als je snapt wat ik bedoel
het lijkt wel of ik leef voor alles wat slecht is
maar dat ik toch van binnen het geluk mis
ik kan alleen uitstreven naar het geluk
maar als ik het heb maak ik het zelf weer stuk
op die manier zal ik het nooit vinden
hij laat mij mezelf aan het ongeluk binden
want dan weet ik wat ik heb
en dan weet ik dat ik nog een doel heb
want als ik gelukkig ben kan het alleen nog maar slechter worden
en als het al slecht is, moet er nog worden begonnen
het is eigenlijk raar
dat ik me goed voel bij gevaar
geluk is eng en maakt mij kapot
terwijl ik zo graag gelukkig word
maar dat kan niet want kijk naar wat er dan mis kan gaan
en bij narigheid kan het alleen maar beter gaan
ik hoop dat ik ooit mijn balans daarin kan vinden
en dat mijzelf ooit eens aan het geluk kan binden