Je ogen
Te diep in je ogen gekeken
verblind door schoonheid
en verdoofd door zachte woorden
vergeet ik tijd, zorgen en lijden,
ontstaat een gevoel
een wervelwind door me heen
die alle doelen verplaatst,
naar jou.
Ik kon het niet geloven.
Je bent mijn illusies aan 't beroven.
Ik dacht dat je niet bestond.
Je bestaat. Ik zweef
met m'n voeten nog op de grond.
Waar de wereld wiegt,
stopt met wegen,
de druk vervliegt,
heb ik iets gekregen:
een universum vol verlangens
waar ik gewichtloos zweef
en mij als vanzelf
tot bij jou begeef.
Hemel, dat ben jij.
Mag ik je aarde zijn?
Hemel, dat ben jij.
Ik wil voor altijd verliefd op je zijn.
verblind door schoonheid
en verdoofd door zachte woorden
vergeet ik tijd, zorgen en lijden,
ontstaat een gevoel
een wervelwind door me heen
die alle doelen verplaatst,
naar jou.
Ik kon het niet geloven.
Je bent mijn illusies aan 't beroven.
Ik dacht dat je niet bestond.
Je bestaat. Ik zweef
met m'n voeten nog op de grond.
Waar de wereld wiegt,
stopt met wegen,
de druk vervliegt,
heb ik iets gekregen:
een universum vol verlangens
waar ik gewichtloos zweef
en mij als vanzelf
tot bij jou begeef.
Hemel, dat ben jij.
Mag ik je aarde zijn?
Hemel, dat ben jij.
Ik wil voor altijd verliefd op je zijn.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, november 22, 2011 21:31 |
| goh, dat is nog eens wat je zegt nou, nou dat wordt nog wat hemel en aarde worden bewogen:) |
|
