Nu een gladgestreken
horizon
de einder beheerst,
zie ik de kromming
van de aarde voor het eerst.
Tegen samenspannende
ruimte helpt geen
woord van verlichting.
Alle zintuigen
bewegen zich voort
in eendimensionale richting.
De vrije vogel is
uit volle vlucht
ter aarde gestort.
Mijn uitzicht verdampt
in een land dat steeds
vlakker,
en vlakker wordt.