ik begrijp de wereld niet,
ik begrijp de liefde niet.
ik ben haar kwijt,
zij waar ik zoveel van hield en nog steeds.
nog steeds wil ik bij haar zijn maar het doet pijn,
pijn te horen dat ik haar ben verloren.
ik heb een relatie van bijna 3jaar achter de rug.
op enkele dagen na. ik vroeg enkel een moment rust.
om na te denken over de relatie en 1 domme nacht keerde onze
hele wereld. 1 verdomde grote fout van mij.
maar wie kan mij vertellen dat 1 nacht de hele 3jaar heeft afgepakt?
zij was de eerste, eenigste, en ware voor mij.
we hadden alles samen opgebouwd van de eerste kus tot ...
een relatie die alles had wat een echte relatie inhield?
ik heb liggen wenen van geluk mijn hartje bloeide open
en nu is ze lopen ik begrijp haar niet ik heb veel pijn
en verdried ik smeek om een 2de kans maar ze zit verwilleld
in een web van 4 touwen die haar heen en weer sleuren.
en ik die nog steeds moet treuren.
kan er iemand mij vertellen wat ik moet doen ?
ze weet zelf geen keuze te maken? maar hoe kan ik bij haar geraken?
elk touw heeft zijn kant
1 de buitenwereld
2 haar ouders die haar niet toelaten een eigen mening te geven
3 haar verloren gevoel
4 haar gevoelens voor mij
bij het eerste beweerd ze dat ik haar tegen hied terwijl ik
haar alles gunde ze mogt doen wa ze wou ik heb haar nooit tegen
gehouden maar uit liefde koos ze steeds voor mij en nu keert ze die tegen mij
en waarom ? bij het 2de ik vind ieder persoon heeft een mening
en die mag geuit worden en ze verbieden het haar wijzen haar af
toen ik bij haar was nu spelen ze met haar en doen ze lief en mag ze alles
ze doen het om mij te pesten want ze moeten mij niet ik vraag me af wat ik
hun ooit heb gedaan volgens de meeste zou 'k de perfecte schoonzoon zijn
ik geloof er niet in want ze pakken mijn grote liefde af.
bij het 3de door die 1ne domme nacht zou ik 3 jaar op het
spel hebben gezet ik heb er spijt van ik vraag haar
niet dat mij te vergeven ik heb haar alles gegeven alles wat haar toen gelukkig
maakte overal stond ik 1 enkele telefoon was genoeg om mijn fiets te pakken
en maar liefst effe 12km te rijden tot bij haar om haar misschien
2 uurtjes te mogen zien want ze waren strikt en zij werd gestraft
door mij zijden haar ouders.
ik heb uren geklopt voor haar ik ston er altijd als ze mij nodig had
waar wederzijds mocht ze niet ze werd tegen gehouden om
mij te zien. bij het 4de is dit moment ze weet niet wat ze moet doen zegt ze
ik probeer haar te helpen maar lukt me niet ze weet het nog steeds niet
ze zegt tegen me da ze niet weet wat ze voelt en tijdens die woorden kwetst ze mij
omdat ze aan mij hangt me knuffeld me streeld me kust
ik probeer kei hard te zijn en mn gevoelens aan de kant te schuiven zo lang ze
niks zeker weet omdat ik niet kan blijven
rondlopen met een gevoel dat het ooit goed komt.
want langs de andere kant als ze dat allemaal doet zegt ze in mijn oor
ik heb mijn leven jij de jouwe en dat ze het ni meer ziet zitten
dan vraag ik haar wat ik kan doen ze word boos op me verwijt me dingen
en plots zit ze weer te twijfelen terwijl ze niemand heeft die haar steunt
niemand die haar opvangt die echt met haar kan praten zoals
ze zelf zegt dat ze enkel met mij zo kan praten.
ik ben nog naar zelf 20 lentes jong leraars schatten mij 25 a 26 op alle vlekken
als ik dan toch zo denk waarom begrijp ik deze hele situatie dan niet ?
ik vraag daarom hulp van zoveel mogenlijk kanten en gedachten van andere
ik zoek achter het duidenlijke kant van de zaak.
ik zoek het vertrouwen in het leven.