Jullie …
jullie zijn er steeds weer voor me
met een lach en met een traan
jullie hebben nooit gezegd
dat ik moest gaan …
Nu het contact tussen ons
beter is …
en we niet meer
elkaar in de haren vliegen …
houden jullie me overeind …
Maar wat …
als jullie einde nadert
je doet zoveel voor me
hoe moet ik ooit leven
zonder jullie?
Ik weet niet
wat er van me zal terechtgekomen …
ik zal hebben, veel verdriet …
wie zal mij helpen als ik het moeilijk heb?
wie zal er nu nog voor me zijn?
Vrienden?
kan niet …
want die heb ik niet …
Er is niemand …
die me nog zal helpen …
die me nog zal reiken
een hand …
Als jullie er niet meer zijn …
staat eenzaamheid mij te wachten …
niemand zal er nog voor me zijn …
iedereen zal me verachten …
Dat doet iedereen nu al …
maar door jullie …
houd ik het toch nog
een klein beetje
vol …
(over mijn ouders)
@Anootje ...
dichteres sinds 1 maart 2005
wil je mijn hersenspinsels lezen?
surf dan snel naar:
www.raissagedichten.jouwweb.nl