de zoveelste gedachte
Waar zijn ze gebleven?
Mijn ouders die ik kenden
Mijn oudera waarover ik had geschreven...
De ouders die ik kenden
Diegene waar ik trots op kon zijn
Die mijn familie waren
Bleek ergens gewoon schijn
Met gedachtes om niet te bewaren
Langzaam verdwijnt het zicht
Diep teleurgesteld
Verdwijnt hun licht
Die bijna niet eens meer teldt
Te lang dit gevoel
Maar nooit pijn willen doen
Want stil zijn is het doel
met cement in mijn schoen...
Mijn ouders die ik kenden
Mijn oudera waarover ik had geschreven...
De ouders die ik kenden
Diegene waar ik trots op kon zijn
Die mijn familie waren
Bleek ergens gewoon schijn
Met gedachtes om niet te bewaren
Langzaam verdwijnt het zicht
Diep teleurgesteld
Verdwijnt hun licht
Die bijna niet eens meer teldt
Te lang dit gevoel
Maar nooit pijn willen doen
Want stil zijn is het doel
met cement in mijn schoen...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *PinkTears* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2012 | ||
| Thema's: | ||