Bij tijd en wijle
Zal je nog weleens aan me denken
in een onbewaakt moment in je hart
zou je me bijwijlen nog nabij je voelen
alsof het de dag van gisteren was
Verschijnt er een glimlach op je gezicht
als je terug aan onze momenten samen denkt
heb je een hand over je hart weten te strijken
voor dat geen waarin ik je heb gekrenkt
Zou je nu met een liefdevolle blik kijken
voor wat toen niet goed te praten viel
heb je mijn onbezonnenheid vergeven
begrip gekweekt voor mijn onvolmaakte ziel
Zul je net als ik beseffen en weten
hoewel ik dolgraag langer had gebleven
dat met het scheiden van onze wegen
we elkaar de grootste gunst hebben bewezen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Daniel Brouwer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2013 | ||
| Thema's: | ||