Ik laat je gaan
Het was twee uur 's nachts,
door jou voelde ik me zo klein,
de muren kwamen op me af,
het was mijn donkere geheim.
Dat moment achtervolgt me nog elke dag,
het beklemmende gevoel dat je geen kant op kan,
hoe ik me op dat moment realiseerde,
dat een vrouw minder sterk is dan een man.
Alles wat ik je geven kon heb ik gedaan,
mijn grenzen aan de kant geschoven,
je vergeven en vertrouwd,
met heel mijn hart bleef ik in ons geloven.
Nu geef ik ons op,
ik kan het niet meer aan,
niets meer om te geven,
ik laat je gaan.
door jou voelde ik me zo klein,
de muren kwamen op me af,
het was mijn donkere geheim.
Dat moment achtervolgt me nog elke dag,
het beklemmende gevoel dat je geen kant op kan,
hoe ik me op dat moment realiseerde,
dat een vrouw minder sterk is dan een man.
Alles wat ik je geven kon heb ik gedaan,
mijn grenzen aan de kant geschoven,
je vergeven en vertrouwd,
met heel mijn hart bleef ik in ons geloven.
Nu geef ik ons op,
ik kan het niet meer aan,
niets meer om te geven,
ik laat je gaan.
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, februari 14, 2014 15:42 |
| wat droevig maar soms is het beter om te laten gaan heb ik ook met mijn vorige liefde gedaan | |
| windwhisper: | Vrijdag, februari 14, 2014 12:53 |
| wat droef, maae soms kan het niet anders | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||