Hier alweer het dagelijks gedicht
Aan die mysterieuze Simon gericht
In de hoop dat hij het op een dag zal lezen
en zal weten wie ik wel mag wezen
stuur ik wederom de tranen van mijn hart,
in mijn hoofd reeds lange tijd verhardt
Ik wou dat ik de moed had het hem te zeggen,
maar het kostte me al veel me bloot te leggen
aan het Wereld Wijde Web in dit land,
zoals een schelp zich laat vinden op het strand
Morgen keer ik weder naar hem, mijn zee
Smeek ik wederom met mijn ogen, spoel me mee