WAS EENS
In een land ver achter de horizon leefde eens een olifant met flapperende oren tegen de hitte, de zon scheen daar genadeloos.
Omdat een olifant een kuddedier is, was hij erg ongelukkig en trompetterde tegen zonsondergang zijn eenzaamheid over de zee.
Een mug zonder zwerm aan de andere kant hoorde het en dacht:
"Ik houd van vliegen, dus waarom niet een solovlucht naar dat land aan de andere kant van de horizon?" De mug vloog op , hoger en hoger tot hij de thermiek te pakken had, er in ging hangen en op z`n dooie akkertje bij de olifant terecht kwam.
"Zoem zoem.." zei de mug.
"Retteketet retteketet.." zei de olifant.
Ze raakten aan de praat over van alles en nog wat, vertelden elkaar de ongelooflijkste geheimen, wat maakte het uit? Er woonde toch geen sterveling in dat land, behalve zijzelf.
Op een dag kregen ze ruzie, ze waren elkaar zat, dus trompetterde de olifant naar de overkant;
"De mug zit hier en irriteert me mateloos, hij wil altijd gelijk hebben en liegt dat het gedrukt staat, retteketet!"
De mug, zo klein als ie was werd pissig, het was immers geheim dat ie daar zat, de olifant wist dat!
"Dus jij zegt dat ik lieg, dat ik niet kan toveren?"
"Ja, en je bent nog hysterisch ook, jij maakt van iedere mug een olifant, het was eerst zo rustig hier, was ik maar weer alleen, vlieg toch op stomme mug!"
Dat liet de mug zich geen twee keer zeggen, hij vloog omhoog, cirkelde boven de rug van de olifant en prikte twee keer in zijn rug.
"Zoem zoem! " zei de mug, zodra jij ooit van een of andere ontdekkingsreiziger een spiegeltje krijgt, dan zie je hoe ik van iedere dombo een trompetkameel maak!"
De aka-olifant ontstak in jeukende razernij, en blies met laatste kracht uit zijn slurf de mug terug, over zee, naar de andere kant van waar hij vandaan kwam, geen van beide heeft men ooit nog samen gezien..
Ze leefden nog lang en gelukkig..