van een lang vergeten snit
zij sprak
met de trap
de treden kraakten
het geluid van lang geleden
ieder een eigen verhaal
in het naar boven gaan
ze vond in het donker
het touwtje en licht
schrok van het plaatje
de poppen met ogen
het haar omkranste gezicht
nog altijd in hetzelfde gelid
de tijd was ze kwijt
knuffelde met woorden
over jaren die waren verloren
schikte weer kleertjes
van een lang vergeten snit
streelde hoofdjes in warm gemis
er was geen vergeven
in het overbruggen van tijd
de schatten hebben
altijd al alles geweten
haar liefde kon ze weer kwijt
spiegelend in ogen zonder wrok of spijt
wil melker
04/02/2015
september: | Woensdag, februari 04, 2015 13:41 |
Een heel mooi gedicht Wil wat raakt en verdieping brengt. Het maakt indruk op me. Liefs | |
wervelende regenboog: | Woensdag, februari 04, 2015 11:24 |
mooi de sfeer waarin deze vrouw leeft neergezet liefs wr |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, februari 04, 2015 10:04 |
De draad van het heden naar het verleden kwijt zijn, het komt me heel bekend voor Wil. Ik denk dat je dat bedoelt en knap verwoord. Zonnige groet . Anneke |
|
De kleine Vos: | Woensdag, februari 04, 2015 09:54 |
ja ja groetjes Sonja |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 04 februari 2015 | ||
Thema's: |