als tere debutante, fris in 't nieuwe kleed
het groen aan voeten nauwelijks rakend
buig jij je vrolijk naar de melodieën
die in de kruinen zingen, wuift luchtig
zo als waren oude wintervlokken
in tere roze bloesems snel veranderd
zware druppels wagen amper je te buigen
jouw schoonheid wordt ons tijdelijk ontzegd
verwijl je licht beledigd in onschijnbaar bont
watt later eerste vruchten van jou rijpen
hun sap ons dan genietend weer verzoent
zelfs op je afscheid ben jij ons genadig
als kopergoud en purperglans van zon
het zand laat branden van de witte stranden
- het water lauw en onze lijven bruin -
jij nog slechts droom bent in de zomernachten
jouw schaduw stil verdwijnt in stilte van de tijd
sunset 17-04-2015