Daar sta ik dan.
Met in mijn ene hand een ticket, en aan de andere hand een koffer gevuld met angst.
Klaar om aan boord te gaan.
Klaar om mijn leven toe te vertrouwen aan een wildvreemde piloot.
Klaar om dit risico te nemen.
Klaar om in gedachten al 400 keer neer te storten.
Ik ben klaar...
Nee ik ben helemaal niet klaar!
Een trillend lichaam, verraad de zenuwen die ik meesmokkel.
En een hartslag die het er niet mee eens is, klopt zo hard dat de stewardessen me erop betrappen, en de angst proberen weg te kapen met hun getrainde glimlach.
Terwijl hun perfect gestreken outfits me willen misleiden, door uit te stralen dat het zonde zou zijn, als ze verfrommeld zouden worden met de grond.

Het smalle gangpad lacht iedereen uit.
Vooral diegene die vanmorgen nog ontbeten bij Mac Donalds.
Ik zit aan het raampje.
Naast me neemt een onbekende man plaats.
ongevraagd geniet ik mee van een misselijkmakende alcoholgeur, gemixt met goedkope sigaretten.
Hij wilt zijn honger naar nieuwsgierigheid stillen.
Door me persoonlijke vragen voor te schotelen, gedipt in arrogantie.
Ik besluit een slaaf te zijn van mijn oordopjes, en alleen Ed Sheeran toe te laten de gehele vlucht.
Ondertussen probeer ik alle verdwaalde zenuwen vast te binden met de veiligheidsriem om mijn middelste.
Zo strak, dat zelfs mijn longen moeten leren opnieuw ademen.

Het geluid van de propellers verraad dat het tijd is om te vertrekken.
Op dat moment gebruik ik alle gebeden die ik ken als parachute.
in de hoop dat God me zachtjes zal laten landen,
wanneer het eventueel misgaat.
De snelheid van het opstijgen haalt alle gedachtes in.
Terwijl de oncomfortabele rugleuning mijn ruggengraat uittest,
en de luchtdruk ieders oren plaagt.

Ogen nemen afscheid van moeder aarde.
Op hetzelfde moment nodigt de hemel iedereen uit,
om haar schoonheid te bewonderen.
Nog nooit heb ik zo een oprechte liefde gezien, dan
een oneindigheid van maagdelijke witte wolken verstrengeld in elkaar.
En ze tonen me, dat het niet uit maakt wie je liefhebt,
in welke vorm of formaat.
Er is geen discriminatie in het luchtruim.
Zelfs diegene die niet meer in liefde geloven, zullen moeten toegeven
dat de ijslaag rond hun harten zal smelten.
Wanneer ze zien hoe de zon, de atmosfeer trouw blijft.
Haar omarmt door warmte.
En complimenteert met zonnestralen, iedere dag opnieuw.
En ik….
Ik ben er klaar voor!
Klaar om mijn angst te bevrijden.