Koud
Niet echt koud, maar toch..
De wind waait overal,
beroert mijn huid,
die ondanks dikke lagen stof
mijn voelen en mijn blik verkilt
Het is alsof,
de winter zo,
haar honger naar het barre stilt
Ik loop
verzet mijn stappen
naar het volgen van mijn geest,
waar de droefheid in ellende
schier in wegen
van de noodzaak is geweest
Mensen die
ook mede leven,
zonder dak
zonder eten
zonder enig vlak
en vorm van, bestaan
Ik loop, als ieder ander,
mijn eigen weg te gaan
-
Terug, naar dat,
waar warmte en
die noodzaak huist
De noodzaak om te willen,
te weten dat het goede in ons zelf,
als geen ander over juist
die ander waakt
Het is alleen maar dat,
wat van ons,
in persoonlijk
en wezenlijk geloven
het verschil in
over - bruggen
en wegen van
de mensheid maakt
-
kimmytje: | Donderdag, december 03, 2015 19:25 |
Oh John wat een pracht, Heerlijk vind ik het jou terug te lezen Liefs Kimmy |
|
teun hoek: | Donderdag, december 03, 2015 19:22 |
grote verschillen helaas door ons niet te tillen. h. gr. th |
|
Mamke: | Donderdag, december 03, 2015 19:09 |
Innerlijke kou.... Diepgaand schrijven! Graag gelezen! | |
Stroejaro: | Donderdag, december 03, 2015 18:58 |
Knap geschreven, met veel aandacht gelezen. | |
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: Brenda | ||
Gepubliceerd op: 03 december 2015 | ||
Thema's: |