Foto's terug kijken van vroeger, ondertussen voel ik dat er een traan over mijn wang loopt.
Wat is er mis gegaan? Wat heb ik fout gedaan?
Ik zie foto's waar ik blij ben, geen masker, maar een echte lach.
Foto's dat ik zie dat mensen blij zijn als ik er bij zit.
Maar nu is alles anders geworden...
De lach die iedereen nu bij me ziet is nep. Er is geen dag dat ik me masker niet nodig heb, er is geen dag dat ik me niet af vraag wat ik hier nog moet doen..
Ik mis vroeger, maar ben bang voor de toekomst.