de nachten duren weer lang
daglicht wil maar niet vallen
in dromen verzonken
de terreur nabij
in raadselachtig mistiek
verdring ik mijn gedachten
parels zweet op mijn voorhoofd
en mijn lichaam schud op grondvesten
oncontroleerbaar verdriet
wil de dag zich tonen
in dit diep donker zwart
ik heb genoeg van de dromen
en voel mij zwaar verward
haast is geboden
in dit ondoordringbaar verdriet
de pijn voelt hij wel
verwerking ziet hij niet
een streepje licht begint te komen
het einde is nabij
val ik weg in mijn dromen
dit zijn de nachten van mij