taal die ons harte spreekt
gevoelens kennen nimmer grenzen
als zich de tijd door wolken drijft
en daar elk uur de weg beschrijft
tot aan het einde onzer tijden
het zijn als nooit beleefde stonden
traag uit een blik van jou ontwaakt
mij dirigeren dag en nacht
sinds het geluk ons heeft geschaakt
kan ik de geur van wind steeds voelen
jouw adem die elk treuzelen breekt
in taal waarmee ons harte spreekt
wanneer wij horizon ontvoeren
sunset 06-09-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, september 13, 2016 09:31 |
Hilly N, Niet allemaal; maar toch velen *glimlacht*. Dank je voor je lezen en fijn warm reageren en geniet van een heel vredige zomerse dinsdag. Liefs en knuf, PS: Ben even thuis zo tussen twee vakantieadressen door (en ben nog op vakantie t/m 25 september). |
|
| Hilly N: | Vrijdag, september 09, 2016 22:17 |
| Prachtig gedicht Sunset. Kan hier jouw mooie gedichten ook lezen:-) |
|
| sunset: | Woensdag, september 07, 2016 13:56 |
pieter christiaan paardenkooper, Dank je wel voor je lezen en fijn reageren en geniet van een heerlijke nazomerse woensdagnamiddag. Warme vriendschappelijke groet, |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, september 06, 2016 22:10 |
| horizon ontvoeren, spreekt mij wel aan ja. mooi gedicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2016 | ||
| Thema's: | ||